niedziela, 29 marca 2015

"Opal" Jennifer L. Armentrout

Znacie to uczucie gdy trzymacie w dłoniach kolejną część i ze strachem otwieracie ją by wgłębić się w historię? Boicie się, że was rozczaruje, że nie będzie tak dobra jak jej poprzedniczki. Jednak mimo tej obawy jaką obdarzyłam książkę Pani Jennifer nie zawiodłam się na "Opalu". Może i końcówka wstrząsnęła mną i dała w twarz ale i o to chodzi. By książka wyciągała z nas uczucia. Jakiekolwiek uczucia. Wtedy wiemy, że nie zmarnowaliśmy na nią czasu.

"Mówienie "przepraszam" niczego nie naprawi, nie dla mnie, nie dla niej. Nie cofnę czasu. Mogę tylko ruszyć do przodu i spróbować wszystko wynagrodzić."

Akcja rozpoczyna się po kilku tygodniach od wydarzeń kulminacyjnych "Onyksu" jednak nic w życiu Kate tak naprawdę się nie zmienia. Wciąż jest pokłócona ze swoją przyjaciółką Dee co ją bardo boli. Nie spotykała się dużo z Daemonem więc i z nim się nic nie zmieniło. Ale gdy zaczynamy czytać książka porywa nas do swojego świata i nie chce pościć dopóki nie opowie w całości tego co ma do przekazania. W "Opalu" wiele się dzieje. Nie chcę zdradzać szczegółów bo nie o to chodzi. Ale chce jeszcze tylko powiedzieć, że będą starali się odzyskać Beth, będą (nie!)szczęsliwe powroty, zwroty akcji, tańce i wiele wiele różnych przygód.

"Ciągle jestem w piekle - odpowiedział Dawson. - I jeśli staniesz mi na drodze, pociągnę cię za sobą."

Mnie zawsze dziwi, że Pani Jennifer piszę tak lekko. Płynnie przenosi nas z wydarzenia na wydarzenie aby nas nie znudzić. Powoli prowadzi nas do punktu kulminacyjnego jednak czy ta podróż odrobinę mnie znudziła? Muszę zaprzeczyć. Ponieważ zakochałam się w bohaterach, klimacie, fabule od pierwszych stron pierwszej części. A jestem po przeczytaniu kolejnych dwóch i wciąż jestem zauroczona :) Wciąż chce więcej i więcej. Za mało tych liter, słów, zdań wychodzących spod pióra autorki. Dlatego nie mogę się doczekać kiedy wyjdzie kolejna część lub jakakolwiek książka Pani Jennifer.

"- Nie jesteś do tego zdolna.
Poczułam spokój i uśmiechnęłam się szeroko.
- Nie wiesz, do czego jestem zdolna."

Na pierwszy rzut oka to zwyczajna książka o kosmitach, którą niesłusznie porównują do "Zmierzchu". Według mnie porównywanie książek do "Zmierzchu" to obelga. Bo naprawdę nie lubię relacji Bella-Edward. W ogóle samej Belli nie lubię ale wydaje mi się, że to wszystko zepsuł film. Ale mniejsza o to. Ale za to więc kocham relacje Kate-Daemon. Nawet gdy już są razem nie są przesłodzeni. Nie chce nam się rzygać od czytania myśli głównej bohaterki; "OMATKOALEONJESTCUDNY!KOOOOOOCHAMGOMATKOMATKONIENAWIDZĘGO!"
Na szczęście takich rzeczy to nam autorka podarowała i bardzo dobrze, Umieją wyrazić swoje zdanie. Kłócą się jak zawsze. Padają pierwsze wyznania i naprawdę gorące sceny. W każdym bądź razie sami sprawdźcie sięgając po tę książkę, :)

czwartek, 19 marca 2015

Debiut Polskiej pisarki Elizy Drogosz "Władca Piasków"

Opis książki

Wszystko zaczyna się od tego, że na nietypowy, organizowany w Egipcie obóz młodzieżowy przyjeżdża wiele osób z całej Europy, w tym główna bohaterka – Sonia. W trakcie wyjazdu dzieją się różne dziwne rzeczy, okazuje się bowiem, że starożytni egipscy bogowie powrócili do życia, odrodzili się w ciałach ludzi, jako osoby pozornie zwykłe, a teraz, jako nastolatki, stopniowo przypominają sobie, kim kiedyś byli i odkrywają swe dawne moce. Natomiast wspomniany obóz został zorganizowany tylko w jednym celu: aby zebrać ich wszystkich w jednym miejscu oraz wykorzystać ich potęgę do opanowania świata.

Swoje własne plany ma jednakże niejaki Oliver, skrzętnie ukrywający swą prawdziwą tożsamość. Splot przedziwnych wydarzeń sprawia, że Sonia razem z Oliverem zostają wplątani w sam środek niezwykłych zdarzeń towarzyszących opisanym okolicznościom. Jak sobie z nimi poradzą?
Jakby tego było mało, w trakcie, gdy zmagają się z zagadkami, trwa gorączkowe poszukiwanie straszliwego Władcy Piasków, egipskiego boga pustyni, zła i chaosu, którego zwerbowanie ma dla kierownika obozu kluczowe znaczenie i może przypieczętować losy całego świata.
Jak to wszystko się zakończy?

Wszystko zapowiada się na bardzo ciekawą historię już jakiś czas temu dostałam tę książkę od wydawnictwa i zgodziłam się ją zrecenzować :) Spodziewałam się ciekawej, solidnej powieści jednak bardzo się rozczarowałam. Długo patrzyłam na tą książkę zastanawiając się czy jest sens po nią sięgać. Po przeczytaniu masy negatywnych komentarzy byłam naprawdę zniechęcona.

" Nic nie zapowiadało burzy. Ani tej prawdziwej, ze stalowoszarym ciężkim, ołowianym niebem oraz jasnymi błyskawicami, a tej która miała zniszczyć niejedno poukładane życie, zamącić w umysłach całego świata. Przed niektórymi odsłonić nieskończone możliwości, innych natomiast popchnąć ku zupełnie nowej drodze życia. "

Już w prologu zauważamy że " Władca piasków " jest książką pełną tajemnic i to zachęca do dalszego czytania. Jednak przewracając kartki ze strony na stronę stwierdziłam że wcale tak nie jest. Po przeczytaniu charakterystyki głównej bohaterki poddałam się już kompletnie.


"Cechowała ją piękna, słowiańska uroda i jasna karnacja. Jej zamyślone, duże, śliczne oczy, błyszczące niczym dwie gwiazdy na pogodnej, uroczej twarzy, były w kolorze zieleni, a otaczała je obwódka czarnych, długich rzęs."


Po pierwszych dwóch wersach mam już dość. Autorka za bardzo pragnie ubarwić swoją powieść tym samym wprowadzając przesyt. W książce Elizy Drogosz każdy bohater jest idealny. Nie znajdzie się tam ktoś pospolitej urody. Nie podoba mi się też to że autorka daje nam wszystkie cechy charakteru podane jak na tacy. Bo przecież w książkach chodzi o to żeby z każdą przewracaną stroną lepiej poznawać bohatera. Wcielać się w niego. Ale kiedy już w pierwszym rozdziale są opisane wszystkie cechy - które są w dodatku przesadzone- ma się ochotę odłożyć tą książkę. Oprócz tego zwróciłam jeszcze uwagę na długość zdań. Średnio jedno zdanie ma od 15 do 30 słów. Zdecydowanie za dużo. Oczy się męczą i już w połowie gubimy wątek i nie wiemy o co chodzi. Jest też zbyt wiele wielokropków przez co wszystko roi się w oczach Także książka mnie nie zachwyciła. Ale nie mamy czego się dziwić, ponieważ pisarka jest młoda i to jej pierwsza wydana książka. Miejmy nadzieje że z czasem będzie lepiej.
BARDZO DZIĘKUJĘ ZA EGZEMPLARZ WYDAWNICTWU:

wydawnictwo Poligraf

poniedziałek, 9 marca 2015

"Każdy może zdradzić każdego" czyli historia Victorii Aveyard


Pewnego dnia ufna i pełna wiary dziewczynka sięgnęła po książkę "Czerwona królowa" ta zaś wciągnęła ją tak  bardzo, że nie umiała odłożyć jej na bok. Aż w końcu złamała jej serce i wiarę w to , że ludzie są dobrzy. Ów dziewczynka pojęła, że każdy, kto jest idealny skrywa niewyobrażalne sekrety i tylko stwarza pozory wyidealizowanego. Pojęła też, że nie można w pełni ufać drugiej osobie, ponieważ może się okazać całkiem inna niż siebie przedstawia. Zrozumiała przekaz aż nadto.



"Srebrni noszą głowy wysoko, a nasze plecy przygniata do ziemi ciężar wytężonej pracy, niezrealizowanych nadziei i rozczarowania nieuniknionym losem, który przypadł nam w udziale."

niedziela, 1 marca 2015

PODSUMOWANIE MIESIĄCA: LUTY


Oto stosik książek które przeczytałam i przyznam się szczerze mógłby być lepszy tym bardziej, że miałam ferie, które niestety już się kończą. 

Od góry:
"Opal" Jennifer L. Armentrout 
"Czerwona królowa" Victoria Aveyard 
Ilość przeczytanych stron: 2128
Czyli lepszy wynik niż w styczniu :) Obym miała coraz większą ilość stron od następnego miesiąca :) Już szykuję recenzje "Czerwonej królowej" jakoś nie mam weny więc jestem 2 recenzje do tyłu ale nadrobię to :P